Kemik iliği, süngerimsi ve esnek bir madde olup kemiklerin içinde yer alır ve yeni kan hücrelerinin üretiminden sorumludur. Kemik iliği ödemi, kemik dokusu içinde sıvı birikmesi durumu olarak tanımlanır. Bu ödem türü genellikle manyetik rezonans görüntüleme (MR) sonrasında tespit edilir. Kemik iliği ödemi, tümörler, travmalar veya kemik zedelenmesi gibi çeşitli durumlarda ortaya çıkabilir. Ödemin tespit edilmesi için kan tahlili yapılabilir ve ayırıcı tanılar gereklidir.

En yaygın nedenlerden biri dizi çarpmadır. Bu durumda kemik hasar görür ve içinde sıvı birikmesi (ödem) meydana gelir. Yüksek bir yerden atlanıldığında veya uzun süre dizi zorlayacak bir çalışma yapıldığında diz kemiği zarar görebilir ve ödem oluşabilir.

Dizdeki kemikler kıkırdak ile kaplıdır. Osteoartritte kıkırdak dokusu incelir veya tamamen yok olur. Bu dokunun yok olmasıyla kemik büyük bir baskı altında kalır. Kemiğin taşıma kapasitesini aşan durumlarda zedelenmeler meydana gelir ve kemikte ödem oluşur.

Osteonekroz, kemik ölümü olarak tanımlanabilir. Kemiğin içindeki kılcal damarlar kan iletimini gerçekleştiremediğinde kemiğin küçük bir parçası canlılığını yitirir. Bu durumda dizde bol miktarda ödem üretir ve oldukça ağrıya sebep olur.

Değişmiş stres ve biyomekanik, kemik zedelenmesi, küçük kırıklar, romatizmal hastalıklar, kemik iliği ödemi sendromu, eklem ve kemik iltihapları, kompleks bölgesel ağrı sendromu, orak hücreli anemi, gut hastalığı, lokal cerrahi müdahaleler, radyoterapi, ilaca bağlı nedenler ve tümöral durumlar kemik iliği ödemine neden olabilir.

Kemik iliği ödemi sendromu, kendi kendini sınırlayan bir hastalıktır. Kalçada ağrı, eklemlerde kemik yoğunluğunda azalma ve kendiliğinden iyileşme ile karakterizedir. Bu sendrom, Algodistrofi ve transient osteoporoz gibi farklı terimlerle de adlandırılır. İlk olarak 1959'da Curtiss ve Kincaid tarafından hamilelerde gözlenen kalça ağrısı, doğrudan kemik yoğunluğunda azalma ve kendiliğinden iyileşme özellikleri gösteren bir klinik sendrom olarak tanımlanmıştır. Genelde kalça, diz ve ayak bileği eklemlerinde görülür. Klasik kemik iliği sendromlu bir hasta 30-60 yaşlarındadır ve bir ekleminin tek kemiğinde ağrı hisseder. Erkeklerde kadınlara oranla üç kat daha sık rastlanır. Hamilelerde genellikle iki taraflıdır. İlk bir ayda ağrıda artış ve hareketlerde kısıtlılık görülürken, sonraki iki ay boyunca semptomların şiddeti aynı kalır. Üçüncü ayda semptomlar azalır ve kemik manyetik rezonans görüntüleri düzelmeye başlar. Laboratuvar testleri normalleşir.

Kemik iliği ödemi sendromu tedavisinde ilaçlar ve kemiği eklemi yükten koruma (koltuk değnekleriyle üzerine basmadan yürüme) önerilir. Tedavide kullanılan ilaçlar arasında kemik mineral yoğunluğunu artırmaya yönelik ilaçlar ve kanlanmayı artırmaya yönelik ilaçlar bulunabilir. Bu yollarla cerrahi olarak oldukça başarılı sonuçlar alınmış ve ağrının çok erken dönemde geçtiği görülmüştür.